Svako mora da ima upaljen fenjer u glavi.
Da mu svetli danju i nocu.
Jer, ko ne svetli iznutra, taj ne zivi;
fenjer pomaze da bolje vidimo lica, predmete, sta se dogadja.
On pomaze da odaberemo, nanizemo i svaku sitnicu povezemo u sliku,
u pletivo; da u jednom zivotu otkrijemo sto drugih.
Bez upaljenog fenjera nema ni reci;
nema price u kojoj zivot dise, jeca ili se razliva od miline...